- Na tej stonie nie dokonano edycji od 16734 godzin. Komunikat może być przestarzały lub nie został usunięty przez użytkownika WindMarine12 po dokonaniu zmian.
.jpg){kind=link}
Grupa naukowców zaangażowanych w projekt nanitów.
| “ | W początkowej fazie nanoprogramu, nasz cel był prosty: stworzyć mikroroboty do leczenia chorób, hodowli komórek, regeneracji kości. | ” |
Projekt nanitów, znany również jako nanoprojekt lub nanoprogram – projekt naukowy, którego rezultatem było opracowanie i stworzenie mikroskopijnych maszyn znanych jako nanity. Projekt był prowadzony przez zespół co najmniej sześciu naukowców i był finansowany głównie przez Konsorcjum. Ostatecznie nanoprogram doprowadził do wybuchu nanitów, który rozprzestrzenił niekompletne nanity po całym świecie.
Sześć lat po wybuchu nanitów, projekt został wznowiony przez Nową Providence pod przewodnictwem Czarnego Rycerza.
Historia[]
Oryginalny nanoprojekt[]
Geneza projektu[]
| “ | Musisz zrozumieć, że tu nie chodziło o władzę czy o forsę. My chcieliśmy zmienić ten świat. Na zawsze uwolnić ludzkość od groźnych chorób oraz wszelkich cierpień. | ” |
.jpg){kind=link}
Rodzina Salazarów jako jedni z członków nanoprogramu.
Projekt nanitów został początkowo stworzony w celu wykorzystania nanotechnologii do poprawy życia ludzi. W tym celu postanowiono opracować i stworzyć nanoroboty znane jako nanity, które w teorii miały leczyć choroby, wyeliminować głód i przedłużać długość życia człowieka. Zespół naukowy odpowiedzialny za projekt składał się z Gabriela Rylandera (mikroinżynieria), Petera Meechuma (programista), Van Kleissa (biomechanika połączeń) oraz Cezara (sztuczna inteligencja), Rafaela i Violety Salazar[1]. Projekt prowadzony był w instytucie nanotechnologii znajdującym się we wschodnioeuropejskim kraju Abysji[2]. Wielu z naukowców, zwłaszcza Rylander[3] i rodzina Salazarów[4], całym sercem wierzyło, że projekt zmieni świat na lepsze.
Stworzone nanity, które nie były jeszcze w pełni zaprogramowane przetrzymywane były w reaktorze nanitów. Cezar Salazar stworzył zaawansowaną sztuczną inteligencję ZAG-RS, która odpowiedzialna była za dekontaminację i niszczenie wszelkich nanitów, które wydostały się ze reaktora, tak, aby nie wyrządziły one żadnej szkody[5].
Kontrolowanie nanitów[]
| “ | [...] był kłopot z nadzorem. Jedni chcieli połączyć człowieka z maszyną. Inni woleli maszyny z samokontrolą. Byłem za drugą opcją. Stworzyłem Alfę sterującego nanitami. | ” |
.jpg){kind=link}
Naukowcy spierają się o metodę kontrolowania nanitów.
Na wczesnych etapach projektu naukowcy stanęli przed problemem związanym z metodą kontrolowania nanitów, co doprowadziło do sformułowania dwóch teorii – koncepcji człowieka sterującego mikrorobotami i koncepcji mikromaszyn z samokontrolą. Teoria samokontrolujących się robotów była silnie wspierana przez Cezara Salazara, dlatego opracował on program sztucznej inteligencji i stworzył czujący nanit znany jako nanit Alfa, który mógł kontrolować inne nanoroboty.
.jpg){kind=link}
Cezar tworzy nanit Alfa.
Alfa rozwinął własną świadomość i zaczął wykazywać pragnienie posiadania fizycznego ciała. Jego próby skonstruowania własnego ciała kończyły się fiaskiem, ponieważ każde stworzone ciało spalało się. Po nieustannych niepowodzeniach Alfa postanowił wykorzystywać żywe istoty jako swoich gospodarzy, jednak Cezar uznał go za zbyt niebezpiecznego. Mężczyzna stworzył wymiaroprzerywacz i wysłał nanit Alfa w pustą przestrzeń, gdzie nie mógł nikogo skrzywdzić[1].
W następstwie incydentu z Alfą teoria samokontrolujących się nanitów została porzucona i wprowadzono metodę integracji człowieka z maszyną. Naukowcy stworzyli nanit Omega, będący następcą Alfy i który w odróżnieniu od poprzednika miał za zadanie kontrolować nanoroboty wprost z ludzkiego ciała, wykorzystując do tego program samoreplikacji, dzięki któremu mógł tworzyć nowe mikroroboty[1].
Era Konsorcjum[]
Nanoprojekt wzbudził zainteresowanie grupy bogatych biznesmenów znanej jako Konsorcjum, którzy mieli nadzieję, że nanotechnologia pozwoli im żyć wiecznie. Wykorzystali swoje ogromne bogactwo do sfinansowania projektu[3][6]. W tym czasie wśród badaczy pojawiła się znacząca różnica w ideologii i powstał odłam naukowców, którzy mieli zupełnie inne poglądy na temat wykorzystania nanitów.
Wybuch nanitów[]
Drugi nanoprojekt[]
Znani uczestnicy projektu[]
Naukowcy[]
- Gabriel Rylander (ekspert od mikroinżynierii)
- Van Kleiss (ekspert od biomechaniki połączeń)
- Violeta Salazar
- Rafael Salazar
- Cezar Salazar (ekspert od sztucznej inteligencji)
- Peter Meechum (główny programista)
Obiekty doświadczalne[]
Wyposażenie[]
- Reaktor nanitów
- ZAG-RS
Specjalne nanity[]
- Nanit Alfa – czujący nanit stworzony przez Cezara Salazara do kontroli innych mikrorobotów.
- Nanit Omega – nanit kontroli, który za zadanie miał kontrolowanie mikrorobotów z ciała człowieka; powstał w odpowiedzi na porażkę związaną ze stworzeniem Alfy.
- Meta nanity – wyspecjalizowane nanity stworzone, by przechowywać w sobie fragmentu kodu Dominium odpowiedzialnego za kontrolowanie materii wszechświata.
Ciekawostki[]
- Według Cezara, podczas badań naukowcy byli świadomi, że mogą powstać mutacje, ale nie sądzili, że będą aż tak zróżnicowane[7].
- Czarny Rycerz obwinia Violetę i Rafaela Salazarów za spowodowanie kilku „niepowodzeń” podczas projektu[6].
- We wspomnieniach Rexa, Czarny Rycerz nosiła kitel laboratoryjny, co sugeruje, że mogła być jednym z naukowców pracujących nad projektem[8].
Przypisy[]
|