Komora hibernacyjna – urządzenie, które zamraża ciało i zwalnia jego funkcje życiowe. Została zbudowana przez Van Kleissa i Gharun Seta w starożytnym Egipcie.
Wygląd[]
Komora hibernacyjna to wielka maszyna w kształcie prostopadłościanu, posiadająca podstawę, która utrzymuje ją na podłożu. Poszycie komory ma kolor brązowy z niewielką ilością jaśniejszych elementów. Z przodu znajduje się wejście zbudowane z dwóch rozsuwanych poziomo płyt, na który znajduje się jasnożółta szybka, a tuż pod nią umieszczony jest pierścień, wewnątrz którego jarzy się żółte światło, gdy tylko komora jest aktywna.
Użycie[]
Komora hibernacyjna służy do zamrożenia ciała użytkownika i zatrzymania jego procesów życiowych. Według Cezara, który nazywa maszynę komorą „transferu niestabilnych nanitów”, urządzenie wprowadza nanity w stan uśpienia. Podczas gdy nanoroboty śpią, neurony są nadal aktywne, dlatego użytkownik odczuwa każdą upływającą sekundę.
Historia[]
„Generator Rex”[]
Van Kleiss po raz pierwszy korzysta z komory.
Maszyna została stworzona przez Van Kleissa i Gharun Seta w starożytnym Egipcie, w podziemiach jednej z piramid. Kleiss wyczuwając zbliżające się zagrożenie ze strony nieznanej siły, prędko wsiadł do komory i aktywował ją w nadziei, że dostanie się do swoich teraźniejszych czasów. Jednak budzi się 20 000 lat za wcześnie w okresie Cesarstwa Rzymskiego.
Kiedy zdobył od Rzymian szacunek i miano „niezwykłej istoty”, w podziemnym akwedukcie rozpoczął budowę kolejnej komory. Gdy ją ukończył, dostał od Septymiusza Sewera informację o zbliżającym się niebezpieczeństwie, co spowodowało, że ponownie skorzystał z maszyny. Van Kleiss budził się w kolejnych epokach historycznych i brał udział w znanych na przestrzeni wieków wydarzeniach, dlatego budował kolejne komory. Jego jedynym zmartwieniem była dostawa aktywnych nanitów, która malała z każdym przemijającym wiekiem.
Rex otwiera komorę.
Ostatecznie, Van Kleiss zbudował ostatnią komorę z nadzieją, że w końcu wróci do obecnych czasów. Jego stan umysłu za każdym razem pogarszał się, aż w końcu Kleiss oszalał i nie był w stanie zapamiętać nawet własnego imienia. Jego hibernacja zakończyła się w paryskim metrze, gdzie odnalazło go Providence oraz Rex. Salazar i jego drużyna myśleli, że agencja chciała zabrać „wehikuł czasu” Kleissa, ale zależało im jedynie na użytkowniku maszyny. Obecny stan komory nie jest znany[1].
Występy[]
Ciekawostki[]
- Komora hibernacyjna jest tym samym rodzajem technologii, który wykorzystywany jest do bezpiecznego transportowania niestabilnych nanitów.
- Początkowo Rex, Bobo i Rebecca myśleli, że komora jest wehikułem czasu[1].
Przypisy[]
|